Το σκάψιμο είναι η γυμναστική των πρωταθλητών

Με απασχολεί ο κόκκινος ουρανός στην Θαντέρα  και τα πρωτόγονα σκηνικά της. Κόκκινες αυγές και κουραφέξαλα. Το τέλος του κόσμου. Φεύγοντας από το τσίρκο θα δαγκώσω τον θηριοδαμαστή όπως λέει και ο Σαμπατο. Έχω μια πολύ κακή συνήθεια να γράφω χωρίς τόνους και μετά να χρειάζεται να τους βάλω έναν έναν. Ακόμα δεν ξεκίνησα το γράψιμο απέκτησα και συνήθειες. Μαλακιές. Συνήθως χρειάζεται να σκάψεις πρώτα. Αρχικά με τα χέρια και μετά λίγο λίγο αναπτύσσεις τις τεχνικές σου. Βέβαια με τα χέρια πολύ συχνά σπάνε τα νύχια, ματώνουν τα δάκτυλα και  έχεις πολλά θέματα μετά όπως για παράδειγμα ότι είναι σχεδόν αδύνατον να χτενιστείς με νύχια ξυράφια από το σπάσιμο και αίματα. Σημασία παρόλα αυτά έχει το σκάψιμο. Πάντα στο νου σου να έχεις την Ιθάκη, και την πάνω και την κάτω. Η κάτω λένε ότι είναι ωραία. Μετά όπως είπαμε αναπτύσσεις τις τεχνικές σου από τα χεριά, σε φτυάρια. Τα φτυάρια είναι πολύ ωραία, θα ήταν ακόμα καλυτέρα αν μπορούσαν να φτύνουν κιόλας. Ταιριάζει και λεκτικά και σαν έννοια, γιατί τότε θα μπορούσε κανείς να σκάβει το λάκκο του και ταυτόχρονα να φτύνει τους εχθρούς του, οι οποίοι στην ουσία είναι οι συνάνθρωποι του. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Έτοιμος τάφος και όλη η γη εχθρός σου. Αφού σκάψω καλά πάντως θα βάλω όλες τις ανέσεις μου μέσα, σαν τον Τουταγχαμών αλλά με wifi και τέτοια. Η αιωνιότητα η δική μου θα είναι μια χαρά.

Το άλλο θέμα που με απασχολεί είναι πόσο βαθιά πρέπει να σκάψει κανείς? Κανείς δε στο λέει και εγκυμονούν διάφοροι κίνδυνοι. Ας πούμε αν είναι πολύ ρηχά και ακούς τη φασαρία από πάνω? Θα είναι πραγματικά τραγικό να ακούς τη κάθε θειτσα να γκρινιάζει, και τον κάθε κάφρο να μιλάει για τον μπαοκ για όλη την αιωνιότητα. Αναιρεί παντελώς τον σκοπό του να θέλει να σκάψει κάποιος τον λάκκο του. Αν όμως είναι πολύ βαθιά? Και έχει παραπάνω υγρασία οπότε το δαγκώνεις και ταυτόχρονα δεν πιάνει το ιντερνετ? Άλλο πρόβλημα και αυτό. Τελικά στα πάντα πρέπει να είναι κανείς ακριβείς και συγκεκριμένος. Όχι φίλε, δεν μπορείς απλά να σκάψεις ένα λάκκο και να βουτήξεις γιατί κατά πάσα πιθανότητα και τότε μαλακία θα κάνεις. Πρέπει να ξέρεις τι, πόσο, που γιατί κλπ. Και τότε αφού τα μάθεις όλα αυτά μπορείς να βουτήξεις μέσα αναπαυτικά και μελετημένα και να μας αφήσεις στην ησυχία μας. Εμείς λέμε να πηδήξουμε από το μπαλκόνι. Έχει ανοικτοσιά και ωραία θέα τουλάχιστον. Η να πηδήξουμε γενικότερα. Εμπόδια και γκόμενες. Γιεαχ, εμετική σεξιστική αισιοδοξία. Κατά βάθος είμαι πολύ αισιόδοξος τελικά ρε παιδί μου. Κατά βάθος ε? Πόσο βάθος? Μέτρα? Ίντσες? Να πάρω κάνα μέτρο, και μια και πάω ας πάρω και κάνα φτυάρι, ποτέ δεν ξέρεις μπορεί να είναι χρήσιμο. Ποτέ δεν ξέρεις τίποτα.