Τομή α-α παρεξηγημένη

Υπάρχει η πιθανότητα πιθανότατα απότι λένε μιας επίπεδης και επιμηκούς ομίχλης. Η ομίχλη αυτή βγαίνει κυρίως αργά το βράδυ όπως όλα τα τρομαχτικά πράγματα που σέβονται τον εαυτό τους και καθώς σηκώνεται πίνει τον καφέ της και ετοιμάζεται να τρομάξει τον κόσμο, δρα κυρίως οριζόντια. Τι εννοούμε δηλαδή. Πηγαίνει, εξαπλώνεται και τέμνει τα σπίτια στη μέση, όπως δηλαδή στις μακέτες και στις τομές στα αρχιτεκτονικά σχέδια. Η ομίχλη αυτή που λες φίλε μου όμως δεν τέμνει απλώς τοίχους δοκάρια κατοίκους στη μέση κλπ όπως δηλαδή η κάθε κοινή γραμμή τομής, αλλά τέμνει διαθέσεις. Το οποίο είναι ιδιαίτερα άξιο έρευνας, γιατί για παράδειγμα καθώς η ομίχλη κάνει την οριζόντια βόλτα και επέκτασή της στη πόλη, παει και κόβει το υποστύλωμα και μετά κόβει και τη βαρεμάρα του ιδιοκτήτη. Με τον τρόπο τοιούτο όταν ένα πράγμα ανοίγει είναι πολύ πιο εύκολο να το μελετήσεις διαβάσεις κλπ έτσι η λαχτάρα της γειτόνισας, η βαρεμάρα του από κάτω κλπ βρίσκονται σε τομή. Η ομίχλη αυτή είναι μια από τις φίλες των παραγόντων του τέλους του κόσμου το οποίο είναι κατά βάση μια πολύ παρεξηγημένη έννοια. Τόσο παρεξηγημένη που δεν του μιλάνε, δεν το παίρνουν τηλέφωνο και το έχουν στην απέξω το οποίο είναι κρίμα. Και έτσι αυτό μεγαλώνει μεγαλώνει μεγαλώνει μεγαλώνει και θα σκάσει απάνω μας και μετά δε θα χρειάζεται να αγχωνόμαστε για τίποτα πια. Τομ τομ τομ τομή.

Οι μοναξιές των πρωθυπουργών - μπαστούνι.

Το τέλειο με το γράψιμο είναι ότι όταν ξεκινάς να γράφεις δεν ξέρεις πως θα συνεχίσει το πράγμα κάτι το οποίο ισχύσει σε πολύ μεγάλο βαθμό και για το κάψιμο, ας πούμε αν ξεκινήσει από την κουρτίνα η οποία ποτέ δεν κατάλαβα πως καθαρίζει, αν καθαρίζει και γιατί στον πέο την βάζουμε ούτως ή άλλως, μπορεί κάλλιστα, καλλιστώ, καλυψώ γκομενάρα, να συνεχίσει στα ντουβάρια, θα ήταν πάρα πάρα παραραραραραραραραραραμ ωραία αν μπορουσαν να καούν και τα ντουβάρια. Πιθανότατα ισχύει και για το βάψιμο και για τη ζωγραφική αλλά και για τα ντουβάρια, ω θεέ μου να'τα πάλι τα γαμημένα τα ντουβάρια. Μάλλον και για το θάψιμο όταν πας να θάψεις κάτι αλλά δεν ξέρεις τι από όλα. Όλα όμως και θα μέναν μόνο οι σκελετοί των κτιρίων, πάντα το έβρισκα αρκετά μακάβριο ότι τους λέμε σκελετούς κτιρίων, το κάνει λίγο γκοθ να πούμε το πράγμα και λίγο ντεθ ροκ το οποίο μαρέσει πολύ. Μικρός το κρεββάτι μου ήταν πάντα κολλημένο στον τοίχο. πάντα. και πάντα είχε δύο πλευρές, την καλή και την κακή. Αυτό που με τρομοκρατούσε όσο τίποτα άλλο ήταν κατα λάθος κατά τη διάρκεια της νύχτας να ξυπνήσω από τη λάθος πλευρά, η λάθος πλευρά ήταν φυσικά αυτή προς τον τοίχο, που δεν έβλεπε το φωτάκι στην πρίζα και ήταν σκοτεινή και ήμουν σίγουρος ότι εκεί κοιτούσαν νεκροκεφαλές μέσα σε μαύρο φόντο, αλλά όχι ότι και ότι νεκροκεφαλές, σαν και αυτές του σκέλετορν από τον χιμαν ο οποίος σε κάποια φάση είχε και τη σή-ρα η οποία ήταν ψιλοπύρκαβλο εάν θυμάμαι καλά. Το καλό με το να γράφεις συνειρμηκά είναι ότι δεν είναι ανάγκη να σε νοιάζει και πολύ τι θα γίνει και αν θα γίνει. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο κενό. Ένα κενό κενάτο αεράτο και τρικούβερτο. Έχει ξαφνικά ενδιαφέρον να γράψει κάποιος σε στρώσεις, περίπου όπως είναι τα layers του photoshop, να ξαναγυρνάς και να χώνεις προτάσεις ανάμεσα από άλλες προτάσεις.

Τώρα υποτίθεται ότι το κείμενο πρέπει να πιάσει τη φλέβα και να πάει για το κόκκαλο γιατί έτσι και καλά γράφονται απότι κατάλαβα τα ζόρικα μαγκιόρικα κείμενα. Αλλά μπορεί να μην πάει και πουθενά. Τελευταία με απασχολούν ενίοτε οι μοναξιές των πρωθυπουργών αν υπάρχουν και πως υπάρχουν. Δεν έχω κανένα εχθρό στον κόσμο.

Α- Που είσαι ρε Β?
Β- Να εδώ ημουν χτες με τον Γάμμα
Α- Τι κάνει? Γαμάει
Β- Γιατί είσαι εσύ ρε πούστη μου ο Α και εγώ ο Β πάλι?
Α- Έτσι είναι αυτά ρε μαλάκα.
Β- Ο Γάμα γαμάει και ο βήτα τραγουδάει
Α- Μα αυτό δεν πάει
Β- Πάει δεν πάει ο Γάμμα γαμάει και εμείς καθόμαστε εδώ και κάνουμε τα γράμματα σε διάλογο
Α- Δεν τα κάνουμε εμείς ρε ο άλλος τα κάνει
Β- Ποιός άλλος?
Α- Όχι ο άλλος. Ο Άλλος με κεφαλαίο. Γράφει και αν θέλει μπορεί αν πάσα στιγμή να μας σκοτώσει.
Β- (Ο Β κόβεται στα δύο σαν αμοιβάδα και γίνεται δύο ημικύκλια)
Β1- Ρε πούστη μου έμεινα μισός
Β2- Κι εγώ
Β1- Ε βέβαια ηλίθιε, αφού είσαι ο άλλος μισός, πως θα γινόταν δηλαδή να μείνω εγώ μισός και εσύ όχι?
Β2- Σε μισώ ρε μισό.
Β1- Μισό χέσιμο. Μισογίναμε.
Α- Σας το είπα μαλάκες ότι ο Άλλος δεν αστειεύεται
Β1- Από τότε που έκανε την μαλακία και σταμάτησε την αλφάβητο στο Ω έχει μοναξιές
Β2- Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο μαλάκας σταμάτησε στα 24, δηλαδή ρε πούστη μου εσυ φτιάχνεις την αλφαβήτα και μπορείς να βάλεις όσα γράμματα γουστάρεις, γιατί σταματάς δηλαδή? Και μετά φυσικά βαρέθηκες.
Β1- Λες γιαυτό να μας κόβει στη μέση?
Β2- Μπορεί αλλά και τι έγινε δηλαδή
Α- ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Β1- Γιατί φωνάζει αυτός?
Β2- Γιατί είναι ο Α. Άλφα διαλογής. Και γιατί μπορεί. Εσύ τι θα κάνεις δηλαδή? ΒΒΒΒΒΒΒΒβ? δεν γίνεται ρε μαλάκα, πόσο μάλιστα τώρα που είσαι Β1, τι θα έλεγες δηλαδή Β1Β1Β1Β1Β1Β1Β1? ψιλοηλίθιο είναι.
Β1- Όντως. Τα νούμερα ο ίδιος τα έβγαλε?
Α- ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!
Β2- Σκάσε εσύ. Όχι τα έβγαλε άλλος, πιο έξυπνος που δεν σταμάτησε και κατεπετεπτετπετέκταση δεν βαριέται.
Β1- Καλή φάση.

Αρχίζω να είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αυτό το συνειρμικό πανικιλίκι γραψίματος ουδεμία σχέση με ταλέντο έχει αλλά είναι ένα πνευματικό σκουπιδαριό που προκαλεί η γαμημένη φασαρία πληροφόρησης που δέχομαι καθημερινά και με την οποία έχω κακιώσει κανονικότατα. Θα κρατήσω την αναπνοή μου να ξεφύγω από αυτές τις μαλακίες. Amused to death.

Τις προάλλες στο νοσοκομείο ένας παππούς περίμενε υπομονετικά να εγχειριστεί, αμίλητος και στεναχωρημένος με την γυναίκα του δίπλα, κρατούσε ένα μπαστούνι και καθιστός, ακουμπούσε το πηγούνι του πάνω του. Όταν πήγαν να του το πάρουν ζήτησε να του το αφήσουν, όταν τον ρώτησαν γιατί και του εξήγησαν ότι δεν θα το χρειάζεται μέσα στο χειρουργείο, ο παππούς απάντησε
"για παρηγοριά".
Η καρδιά μου σχίστηκε στα δυό. Ο κόσμος όλος σωριάστηκε πάνω μου.

Άραξα τα κυβικά μου

Λέει πως είχε αφαιρεθεί ένα κυβικό κομμάτι από το σώμα μου. Το κομμάτι αυτό είχε ακριβεις και εντυπωσιακα συμμετρικες κυβικες διαστασεις και ηταν στην περιοχη του θωρακα μου. Περιειχε αρκετα μεγαλο τμημα της καρδιας, μισο πνευμονι και αρκετα απο τα ζουμια εκει γυρω. Εντυπωσιακα συμμετρικο. Προσπαθω να δω τι γινεται αν γραφεις πιο αργα. Το μωρο του γειτονα κλαει παλι, περιεργο καθως δεν ξερει τιποτα για την κυβικη αφαιρεση απο το σωμα μου. 
Αυτο που με εκπλησει αρκετα ειναι η απουσια επιπτωσεων. Πως δηλαδη γινεται να λειπει ενα κυβικο τμημα του σωματος μου και κατα τα αλλα να νιωθω οπως συνηθως. Τι σημαινει αυτο για την τωρινη και την προηγουμενη κατασταση μου. Εχω ομως μια εσωτερικη αλλα αρκετα ιδρωμενη αγωνια πως το κομματι αυτο ειναι μοναδικων διαστασεων, κατι το οποιο σημαινει οτι η αντικατασταση του θα ειναι απο δυσκολη εως αδυνατη. Αυτο ειναι ενα αρκετα σημαντικο θεμα που μου προκαλει ιλλιγγο καθως δεν ειναι κατι το οποιο ποσταρεις και βρισκεις λυση. 
Ισως να μπορεσω ομως να το αντικαστησω με καποιο υγρο το οποιο μετεπειτα θα στερεωποιηθει, ας πουμε σοκολατα, τσιμεντο, ισως να πιασει και το νερο αλλα μετα θα πρεπει να ζω σε καταστασεις ψυχους για να είναι στερεό και κατα βαση ποτε δε μου αρεσε πολυ το κρυο, καιρος για δυο και αηδιες, ουτε δυο ουτε τρεις ουτε τιποτα. Ακομα το νερο διαστελεται οταν παγωνει και ειναι πιθανο η αυξηση της μαζας να με σχισει στα δυο. Αυτο θα λυσει το προβλημα του να μπει το κομματι στη θεση του καθως θα εχει αυξηθει η διασταση της εσοχης αλλα δεν θα ειναι καλο για εμενα γιατι μαλλον θα εχω πεθανει. Αυτο δεν το θελω. 
Ισως ομως ειναι χειροτερο μετα απο κατι τετοιο να εχω ζησει. Να εχω διχοτομηθει και να εχω ζησει και στα δυο τμηματα και μαλιστα σε πολικες καταστασεις και ψωλοκρυο. Ο ιλλιγγος γινεται κατι μεταξυ αναγουλας και αδιαφοριας καθως με σκεφτομαι σαν μια αμοιβαδα με διπλη αλλα ηλιθια συνειδηση στον παγο.
Ξεφυγα ομως απο το αρχικο προβλημα το οποιο ειναι η υπαρξη της κυβικης τρυπας στο σωμα μου. Χρειαζομαι σιγουρα βοηθεια.

Το κομμάτι λείπει από το καλοκαίρι εκείνο που τα γαμήσαμε το κέρατο. Και μη μου πεις ότι δεν είναι κρίμα. Είναι σίγουρα κρίμα. Και που τα γαμησαμε και που λειπει το κομματι. Και οσο και να το χρυσωνουμε, πια δεν γινεται τιποτα. Λείπει και θα λείπει.  

"Bright shinny futures are overrated anyway"

Κάθε πέρσις και καλύτερα και ποιός τον γαμάει τον τροχό

Κατά πάσα πιθανότητα αγαπητέ μου άγνωστε ή γνωστέ αναγνώστεεε έχεις δει το γλυκούλικο κείμενο "όταν ήμουν μικρός δεν είχα iphone..." κλπ. Αν δεν το είδες let me enlighten you και νά το παρακάτωναι. ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ. Ναι ναι αυτό που ποστάρει κάποιος δίπλα στη φουμπου προσωπογραφία του. Πιστός λοιπόν στο πειρατικό πνεύμα αποφάσισα πως ήρθε η ώρα για μια ελαφρά διασκευή.

Ορίτζιναλ "όταν ήμουν μικρό παιδαρέλι"

Καπετανίσιο και μανίσιο "όταν ήμουν μικρούλης τα πράγματα ήταν σούπερ ενώ τώρα είναι σκατά..."

Σας αγαπώ! Raise hell! Γιεαχ!

Έσο έτοιμος

Πραγματικα ρε πουστη μου απορω με το καθε μαλακισμενο που νομιζει οτι για να γραψει κατι και καλα γαμω την τρελλα μου ανατρεπτικο πρεπει να βριζει. Παει δηλαδη το καθε μαλακιστηρι που δεν ξερει τι εχει μεσα στο παντελονι του να πουμε, ανοιγει ενα blog, θελει να το παιξει  ρεμπελος και βριζει να πουμε σα βοθρος στο γηπεδο. Δηλαδη αν δεν γραψεις «γαμω τις μανες σας» δεν εγινες σαφης ρε ηλιθιο. Πω πω. Και κρυβεται να ουμε το καθε πουσταρελι πισω απο την πισωγλεντικη ανωνυμια του ψευδωνυμου και χωνει να πουμε και «γαμιεται ο ταδε και ο ετσι και ο αλλιως και η μανα του κλπ». Δηλαδη ρε πουστη μου παιρνουμε αυτο το γαμοθαύμα της τεχνολογιας, το ιντερνετ, και το κανουμε σαν θυρα 4, χωνοντας ο ενας για τη θεια του αλλου.  Σε δωσαν ρε φιλε το διαδικτυο για να θαυμαζεις τα επιτευγματα του ανθρωπινου νου και εσυ να ουμε γραφεις αρθρα για να βριζεις την κυβερνηση, που ξημεροβραδιαζονται οι παπαρες για να προσφερουν σε κατι αρχιδια σαν και εσενα καλυτερο μελλον, και για να τα χωνεις στους αυνανες τους συμμαθητες σου. Δεν καταλαβαινω πραγματικα γαμω την κοινωνια μου με το καθε blog του καθε πουσταρα. Σικτηρ με τα κωλοπαιδα που βριζουν.

“I thought I could organize freedom, how Scandinavian of me”

Το σκάψιμο είναι η γυμναστική των πρωταθλητών

Με απασχολεί ο κόκκινος ουρανός στην Θαντέρα  και τα πρωτόγονα σκηνικά της. Κόκκινες αυγές και κουραφέξαλα. Το τέλος του κόσμου. Φεύγοντας από το τσίρκο θα δαγκώσω τον θηριοδαμαστή όπως λέει και ο Σαμπατο. Έχω μια πολύ κακή συνήθεια να γράφω χωρίς τόνους και μετά να χρειάζεται να τους βάλω έναν έναν. Ακόμα δεν ξεκίνησα το γράψιμο απέκτησα και συνήθειες. Μαλακιές. Συνήθως χρειάζεται να σκάψεις πρώτα. Αρχικά με τα χέρια και μετά λίγο λίγο αναπτύσσεις τις τεχνικές σου. Βέβαια με τα χέρια πολύ συχνά σπάνε τα νύχια, ματώνουν τα δάκτυλα και  έχεις πολλά θέματα μετά όπως για παράδειγμα ότι είναι σχεδόν αδύνατον να χτενιστείς με νύχια ξυράφια από το σπάσιμο και αίματα. Σημασία παρόλα αυτά έχει το σκάψιμο. Πάντα στο νου σου να έχεις την Ιθάκη, και την πάνω και την κάτω. Η κάτω λένε ότι είναι ωραία. Μετά όπως είπαμε αναπτύσσεις τις τεχνικές σου από τα χεριά, σε φτυάρια. Τα φτυάρια είναι πολύ ωραία, θα ήταν ακόμα καλυτέρα αν μπορούσαν να φτύνουν κιόλας. Ταιριάζει και λεκτικά και σαν έννοια, γιατί τότε θα μπορούσε κανείς να σκάβει το λάκκο του και ταυτόχρονα να φτύνει τους εχθρούς του, οι οποίοι στην ουσία είναι οι συνάνθρωποι του. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Έτοιμος τάφος και όλη η γη εχθρός σου. Αφού σκάψω καλά πάντως θα βάλω όλες τις ανέσεις μου μέσα, σαν τον Τουταγχαμών αλλά με wifi και τέτοια. Η αιωνιότητα η δική μου θα είναι μια χαρά.

Το άλλο θέμα που με απασχολεί είναι πόσο βαθιά πρέπει να σκάψει κανείς? Κανείς δε στο λέει και εγκυμονούν διάφοροι κίνδυνοι. Ας πούμε αν είναι πολύ ρηχά και ακούς τη φασαρία από πάνω? Θα είναι πραγματικά τραγικό να ακούς τη κάθε θειτσα να γκρινιάζει, και τον κάθε κάφρο να μιλάει για τον μπαοκ για όλη την αιωνιότητα. Αναιρεί παντελώς τον σκοπό του να θέλει να σκάψει κάποιος τον λάκκο του. Αν όμως είναι πολύ βαθιά? Και έχει παραπάνω υγρασία οπότε το δαγκώνεις και ταυτόχρονα δεν πιάνει το ιντερνετ? Άλλο πρόβλημα και αυτό. Τελικά στα πάντα πρέπει να είναι κανείς ακριβείς και συγκεκριμένος. Όχι φίλε, δεν μπορείς απλά να σκάψεις ένα λάκκο και να βουτήξεις γιατί κατά πάσα πιθανότητα και τότε μαλακία θα κάνεις. Πρέπει να ξέρεις τι, πόσο, που γιατί κλπ. Και τότε αφού τα μάθεις όλα αυτά μπορείς να βουτήξεις μέσα αναπαυτικά και μελετημένα και να μας αφήσεις στην ησυχία μας. Εμείς λέμε να πηδήξουμε από το μπαλκόνι. Έχει ανοικτοσιά και ωραία θέα τουλάχιστον. Η να πηδήξουμε γενικότερα. Εμπόδια και γκόμενες. Γιεαχ, εμετική σεξιστική αισιοδοξία. Κατά βάθος είμαι πολύ αισιόδοξος τελικά ρε παιδί μου. Κατά βάθος ε? Πόσο βάθος? Μέτρα? Ίντσες? Να πάρω κάνα μέτρο, και μια και πάω ας πάρω και κάνα φτυάρι, ποτέ δεν ξέρεις μπορεί να είναι χρήσιμο. Ποτέ δεν ξέρεις τίποτα.

Θαντέρα - ρεβεγιόν - πρώτο τραπέζι πίστα

To 2012 θα είναι μυθική χρονιά για την Ελλάδα.

·         Θα βρούμε πετρέλαιο στο Αιγαίο με το οποίο θα τιγκάρουμε τα αμάξια μας και θα κάνουμε κόντρες και κολιές. Επίσης θα το κάνουμε σφηνάκια για τους τουρίστες μαζί με τους φοβερούς γκρικ μεζέδες μας.

·         Η κρίση θα γίνει μια μακρινή ανάμνηση δίνοντας χώρο σε μια νέα εποχή πολιτισμού και τεχνών όπου τα κείμενα του Καζαντζάκη θα γίνουν τα νέα σχολικά εγχειρίδια και με ανοικτή ψηφοφορία θα διαλέξουμε ένα τραγούδι από τις Τρύπες για εθνικό ύμνο, με δυνατές υποψηφιότητες το «δε χωράς πουθενά» και το «θα ανατέλλω».

·         Το υπουργείο πολιτισμού θα ανατεθεί στους Lost Bodies και τους Rotting Christ, βοηθώντας έτσι στο να παράγουμε επιτέλους τέχνη με τσαμπουκά, ψυχή και τζατζίκι.

·         Ο Ελληνικός λαός σε ένα τρελό φλας συνειδητοποίησης θα ψηφίσει πρώτη φορά με σοφία εκλέγοντας για πρωθυπουργό ένα πραγματικά θαραλλέο έλληνα. Τον Τοτό. Το πολίτευμα μετατρέπεται άμεσσα από Δημοκρατία σε Τοτοκρατία κάνοντας έτσι την Ελλάδα για δεύτερη φορά στην ιστορία, γεννέτειρα του επόμενου φοβερού πολιτεύματος που σαν τον προκάτοχό του θα παιδεύει όλο τον δυτικό κόσμο για αρκετές χιλιάδες χρόνια, αναγκάζοντας μουσάτους ψαγμένους κύριους να λένε με σκεπτική φωνή "η τοτοκρατία δεν είναι τέλειο πολίτευμα, αλλά είναι το λιγότερο κακό... χμ χμ χμ... μπράβο γιόχαν, πολύ σοφό αυτό που είπες"παφ πουφ η πίπα και να τα ψαγμένα βιβλία στίβες από δίπλα.

T O T O C R A C Y   M O T H E R F U C K E R S.

·         Η Κατερίνα Στικούδη θα παρατήσει τα πλαστικό ποπ ραπ που κάνει και θα κάνει μια πραγματική προσφορά στην τέχνη και στον Ελληνικό λαό παίζοντας την Cheetara στη νέα ταινία των Thundercats η οποία θα γυριστεί στην Χαλκιδική μετατρέποντας έτσι το καγκούρικο και ξεφτιλισμένο πρώτο πόδι σε μια νέα Θαντέρα. Φούρκα και θαντέρα, welcome to a new era. Πλιζ Κατερίνα! Δηλαδή πλιζ!

Καπετάν Λαγός όβερ. Αμήν.

2012. Δεν θα είναι μια καλή χρονιά. ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΑΜΗΣΤΕΡΗ ΧΡΟΝΙΑ!

[You may say that I am a dreamer, but I am not the only one να πούμε σου την έφερα γουι αρ ταϊκινγκ οβερ]